Fotograaf:
Mirec recycling
Auteur:
Sara Adam, Corporate Consultant bij Group Casier, s.adam@casier.be
"Uitputting natuurlijke hulpbronnen voorkomen door edele metalen te recupereren"
"Uitputting natuurlijke hulpbronnen voorkomen door edele metalen te recupereren"
Mirec Recycling verwerkt overtollige en afgedankte elektrische en elektronische apparatuur (AEEA). “Wij maken de materialen klaar voor hergebruik en recyclage”, vertelt business development manager Gerben Foulon. “Om een circulair productieproces mogelijk te maken, is het uiterst belangrijk dat R&D-afdelingen wereldwijd van bij het ontwerp rekening houden met de mogelijkheden en vereisten voor hergebruik of recyclage.”
Gerben Foulon startte zijn carrière in een verhuurbedrijf van bedrijfsvoertuigen. “In 2008 stapte ik over naar het vroegere Van Gansewinkel (nu Renewi). Daar werkte ik tien jaar als accountmanager voor de grotere klanten. In oktober 2017 ging ik aan de slag bij Sims Recycling Solutions dat sinds 1 april 2020 Mirec Recycling heet. Als business development manager ga ik op zoek naar overtollige en afgedankte elektrische en elektronische apparatuur. Dat gaat van kapotte koffiezetmachines die burgers naar het containerpark brengen tot computers, smartphones, spelletjes over labomateriaal en servers tot volledige serverrooms.”
Gerben Foulon: “Mirec Recycling doet voorbereidend werk zodat smelters de edele metalen uit de apparatuur kunnen recupereren. Het gaat onder meer over platinum, palladium, koper, goud, zilver en indium. Smelters kunnen niet overweg met volledige toestellen, wij staan in voor de voorsortering en behandeling d.m.v. shredderen van de materialen.”
“Dankzij dit proces moeten de edele metalen die nodig zijn voor de productie van nieuwe apparatuur niet meer fysiek uit de grond gehaald worden. Bepaalde edele metalen die gebruikt worden in IT-apparatuur zullen binnen hier en vijf jaar uitgeput zijn. Indium is zelfs nu al zo goed als uitgeput. Door die edele metalen te recupereren, voorkomen we dus uitputting van natuurlijke hulpbronnen.”
“Ook plastics en andere (non-)ferro-metalen scheiden we uit de apparaten en vertrouwen we toe aan erkende verwerkers die deze materialen recycleren. Met akkoord van de klant kijken we of bepaalde producten of onderdelen in aanmerking komen voor hergebruik. Wij wissen data van computers en geven we ze terug aan de klant die ze verder verdeelt, bijvoorbeeld in scholen of onder de eigen werknemers. Een andere mogelijkheid is dat wij na akkoord van de klant zelf op zoek gaan naar mogelijkheden voor hergebruik, waarbij een winstdeelname naar de oorspronkelijke producent gaat. In wat we doen, houden we rekening met de ladder van Lansink: hergebruik staat dus op een hogere ‘trede’ dan recyclage. In alle verwerkingsprocessen stellen we veiligheid en duurzaamheid voorop en respecteren we de Belgische en Europese wet- en regelgeving.”
“We zien een duidelijke toename. Vroeger ging het elektronisch en elektrisch afval meestal mee met de afvalinzamelaar. Door de invoering van de GDPR-wetgeving zien organisaties er meer en meer het belang van in om vanwege de datagevoeligheid voor dergelijk afval een eindverwerker in te schakelen. Een grote bank of verzekeringsmaatschappij bijvoorbeeld kan zich niet langer veroorloven dat soort afval toe te vertrouwen aan een afvalinzamelaar want dan weet de organisatie niet waar en hoe de materialen verwerkt worden en of alle data vernietigd zijn. Ook ziekenhuizen bieden dit soort afval tegenwoordig als een apart perceel aan, onder andere omwille van het medisch geheim. Bij Mirec Recycling krijgt elke klant een verwerkingsattest.”
“Tot mijn spijt stel ik vast dat de kwaliteit van sommige onderdelen sterk gedaald is. Dat leidt tot een kortere levensduur van de apparatuur en een complexere en soms risicovollere verwerking. Denk bijvoorbeeld aan printplaten: vroeger waren die onbreekbaar, nu kan je ze gewoon met de hand breken. Het aandeel aan edele metalen in de printplaten daalt ook navenant. Ook de kwaliteit van de lithium-ion batterijen is er enorm op achteruitgegaan. Hoe slechter de kwaliteit van de batterijen, hoe groter het risico op brand bij de verwerking ervan. Een bijkomend probleem is dat er meer en meer batterijen in omloop komen, onder meer in smartphones, steps, fietsen, oortjes … Wij moeten deze batterijen allemaal uit de apparaten halen. Omdat veel van die apparaten almaar kleiner en compacter worden, is dat puur handwerk. Probeer maar eens een batterij uit een smartphone te halen … Je bent daar algauw tien minuten mee bezig. De smartphone moet eerst verwarmd worden in een oven zodat de batterij loskomt. Technologie om dat proces te stroomlijnen en te versnellen, is tot vandaag niet voorhanden. ‘Je afval is geld waard’ is dus slechts een deel van de waarheid: het kost ook geld om afval veilig en duurzaam te verwerken.”
“Ik denk in de eerste plaats aan minderwaardige producten van Chinese makelij, zoals speelgoedjes, autootjes, smartphones … Bij het ontwerp wordt totaal niet nagedacht over het feit dat dit ooit afval wordt. Op het einde van de rit is het dus een duurder product dan een kwalitatief merk. Dan spreken we zelfs nog niet over de manier van verpakken. Bovendien zitten in veel van deze producten ook hele kleine batterijtjes die moeilijk te verwijderen zijn.”
“Ik kijk vooral naar de IT-wereld die in volle ontwikkeling is. Bepaalde spelers nemen initiatieven om een bepaald percentage recyclaat te verwerken in nieuwe producten. Dat is vandaag nog niet onderhevig aan algemene regelgeving. Een grote verantwoordelijkheid ligt volgens mij bij de ontwerpafdelingen. Zij moeten er rekening mee houden dat het product ooit end of life wordt. Zij moeten gaan voor een zo lang mogelijke levensduur en hergebruik of recyclage van het product of van bepaalde onderdelen of materialen mee mogelijk maken.”
“Die kan dit proces mee beïnvloeden door bij de productkeuze rekening te houden met de levensduur, het aandeel gerecycleerde grondstoffen, de hergebruik- of recyclagemogelijkheden van bepaalde onderdelen … En hij kan zich natuurlijk ook de vraag stellen of hij wel altijd het laatste nieuwe model van een bepaald apparaat nodig heeft.”
“Ja hoor. De meeste consumenten zijn er zich van bewust dat ze elektrisch en elektronisch afval niet zomaar bij het restafval mogen gooien. Dat gebeurt op vandaag niet meer, of toch heel weinig. Dat elektrisch en elektronisch afval apart moet ingezameld en verwerkt worden, is nu algemeen geweten.”
“Ik stel vast dat sommige producenten wel degelijk bereid zijn om circulariteit te integreren in hun productontwerpen en bedrijfsprocessen. Ik denk bijvoorbeeld aan bepaalde deelstepaanbieders die hun deelsteps opnieuw inzamelen om met de gerecupereerde onderdelen en materialen nieuwe steps te maken. Of de producenten van IT-hardware die zichzelf opleggen om in nieuwe hardware een bepaald percentage gerecycleerde plastics te verwerken. Ik hoop dat meer en meer bedrijven hun voorbeeld volgen en mee evolueren naar een circulair businessmodel!”
Meer lezen over Mirec: www.mirec.be
